• จังหวัดบั๊กซางเป็นจังหวัดที่มีขนาดเศรษฐกิจค่อนข้างใหญ่ในภาคเหนือของเวียดนาม เนื่องจากมีที่ตั้งอยู่ใกล้กับเส้นทางการค้าระหว่างเวียดนามและประเทศต่าง ๆ ผ่านระบบขนส่งทางบก ทางน้ำและทางอากาศ
• จังหวัดบั๊กซาง มีการพัฒนาด้านการเกษตรกรรม มีการปลูกข้าว และผลไม้ได้ผลผลิตค่อนข้างมาก โดยสินค้าเกษตรที่มีชื่อเสียง ได้แก่ ลิ้นจี่ Luc Ngan ซึ่งได้รับการคุ้มครองสิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์
• จังหวัดบั๊กซางเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางระเบียงเศรษฐกิจสาย R12 ซึ่งเริ่มต้นที่ภาคอีสานของไทยและสิ้นสุดที่นครหนานหนิง ประเทศจีน

ข้อมูลพื้นฐานของจังหวัดบั๊กซาง 

1.1 ข้อมูลที่ตั้ง การปกครอง

จังหวัดบั๊กซาง เป็น 1 ใน 9 จังหวัดบริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศเวียดนาม อยู่ห่างจากกรุงฮานอย 50 กิโลเมตร ห่างจากนครไฮฟองซึ่งเป็นท่าเรือขนาดใหญ่ 93 กิโลเมตร

จังหวัดบั๊กซางมีอาณาเขตด้านทิศเหนือและทิศตะวันออกติดกับจังหวัดหล่างเซิน (Lang Son Province) ทิศใต้ติดกับจังหวัดกว๋างนิญ (Quang Ninh Province)  จังหวัดหายเซือง (Hai Duong Province) และบั๊กนิญ (Bac Ninh Province) ทิศตะวันตกติดกับกรุงฮานอย และจังหวัดท้ายเงวียน (Thai Nguyen)

รูปที่ 1 แผนที่จังหวัดบั๊กซาง 

ที่มา: http://gis.chinhphu.vn/(2563)

ลักษณะภูมิประเทศของจังหวัดบั๊กซางเป็นที่ราบสูงปานกลางที่มีความสูงเฉลี่ย 300 – 900 เมตรและเป็นพื้นที่เชื่อมต่อกับที่ราบลุ่มแม่น้ำโขง จังหวัดบั๊กซางมีอุณหภูมิโดยเฉลี่ย 23 – 24 องศาเซลเซียส และมีปริมาณน้ำฝนโดยเฉลี่ย 1,400 – 1,500 มิลลิเมตร

จังหวัดบั๊กซางมีพื้นที่ทั้งหมด 3,895 ตารางกิโลเมตรแบ่งพื้นที่การปกครองส่วนท้องถิ่นออกเป็น 10 พื้นที่ประกอบไปด้วยเมืองบั๊กซาง (Bac Giang City) เป็นศูนย์กลางการปกครองส่วนท้องถิ่นและอีก 9 อำเภอ

ปี 2564 จังหวัดบั๊กซาง ได้รับการจัดอันดับ 31 จาก 63 จังหวัดในด้านความสามารถในแข่งขันระดับประเทศ (PCI) ขณะที่การจัดอันดับเกี่ยวกับความสามารถในการบริหารจัดการภาครัฐ (PAPI) ถือว่ามีคุณภาพปานกลางของประเทศเวียดนาม

1.2 ทรัพยากร

1.2.1 ทรัพยากรธรรมชาติ

จังหวัดบั๊กซางมีที่ดินทั้งหมด 389,500 เฮกตาร์เป็นพื้นที่การเกษตรร้อยละ 38 พื้นที่ป่าไม้ร้อยละ 37 พื้นที่อยู่อาศัยและวัตถุประสงค์อื่น ๆ อีกร้อยละ 17 พื้นที่ของจังหวัดมีแม่น้ำสายสำคัญ ได้แก่ แม่น้ำ Cau, แม่น้ำ Thuong และแม่น้ำ Luc Nam  จังหวัดบั๊กซางมีพื้นที่เขตอนุรักษ์พันธุ์พืชและสัตว์ Tay Yen Tu และเขตอนุรักษ์พันธุ์พืชและสัตว์ Suoi Mo คิดเป็น 1 ใน 3 ของพื้นที่ทั้งหมด นอกจากนี้จากการสำรวจพบว่าจังหวัดมีทรัพยากรแร่ธาตุ ได้แก่ ถ่านหิน เหล็ก ทองแดง แบไรต์ และดินสำหรับกระเบื้องหลังคา

1.2.2 ทรัพยากรมนุษย์และวัฒนธรรม

ปี 2564 จังหวัดบั๊กซาง มีประชากรทั้งหมด 1.87 ล้านคน คิดเป็นแรงงานที่มีอายุมากกว่า 15 ปีขึ้นไป 1.13 ล้านคน จังหวัดบั๊กซางมีมหาวิทยาลัย 1 แห่ง และวิทยาลัยอาชีวะ 3 แห่งฝึกอบรมแรงงานของจังหวัด โดยค่าจ้างแรงงานขั้นต่ำอยู่ระหว่าง 3.25 – 3.64 ล้านด่งต่อเดือน (139 – 156 ดอลลาร์สหรัฐต่อเดือน) ตามพื้นที่จ้างงาน (Decree No.38/2022/NĐ-CP)

1.3 โครงสร้างพื้นฐานและการคมนาคมขนส่ง

การขนส่งทางอากาศ จังหวัดบั๊กซางไม่มีสนามบิน แต่สามารถเดินทางผ่านสนามบินนานาชาติโหน่ยบ่าย (Noi Bai International Airport: HAN) ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากจังหวัดบั๊กซางประมาณ 50 กิโลเมตร

การขนส่งทางน้ำ สามารถขนส่งสินค้าผ่านท่าเรือนานาชาติในนครไฮฟองซึ่งตั้งอยู่ห่างออกไป 95 กิโลเมตร

การขนส่งทางบก จังหวัดบั๊กซางเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางระเบียงเศรษฐกิจสาย R12 จังหวัดนครพนม – กรุงฮานอย – นครหนานหนิง  มีที่ตั้งห่างจากด่านชายแดนนานาชาติหืวหงิ จังหวัดหล่างเซิน (Huu Nghi International Border, Lang Son Province) 115 กิโลเมตร  ด่านชายแดนนานาชาติม้องก๊าย จังหวัดกว๋างนิญ (Mong Cai International border gate, Quang Ninh Province) ประมาณ 280 กิโลเมตร และห่างจากด่านชายแดนนานาชาติหล่าวกาย 323 กิโลเมตร ทั้งนี้จังหวัดบั๊กซางสามารถเชื่อมต่อกับเส้นทางระเบียงเศรษฐกิจสาย R5 ได้โดยสะดวกเนื่องจากมีระบบคมนาคมขนส่งทางบกทั้งรถไฟ และถนนทางด่วนได้สะดวก ผ่านเส้นทาง QL1A, QL31, QL37, QL279 และถนนสายเอเชีย AH1

รูปที่ 2 ถนนหลวงในจังหวัดบั๊กซาง 

ที่มา: Google Map (2565)

ด้านนิคมอุตสาหกรรม จังหวัดบั๊กซางมีนิคมอุตสาหกรรม 6 แห่ง รวมพื้นที่อุตสาหกรรมทั้งหมด 1,462 เฮกตาร์ได้แก่

1. 1. นิคมอุตสาหกรรม Dinh Tram มีพื้นที่ 127 เฮกตาร์
2. 2. นิคมอุตสาหกรรม Song Khe – Noi Hoang มีพื้นที่ 154.6 เฮกตาร์
3. 3. นิคมอุตสาหกรรม Quang Chau มีพื้นที่ 426 เฮกตาร์
4. 4. นิคมอุตสาหกรรม Van Trung มีพื้นที่ 350 เฮกตาร์
5. 5. นิคมอุตสาหกรรม Hoa Phu มีพื้นที่ 207 เฮกตาร์
6. 6. นิคมอุตสาหกรรม Viet Han มีพื้นที่ 197 เฮกตาร์

การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม และโอกาสในการลงทุนทำธุรกิจ 

2.1 สถานการณ์เศรษฐกิจ

ปี 2564 ผลิตภัณฑ์มวลรวมของจังหวัดบั๊กซาง (GDP) คิดเป็นมูลค่า 129,836.7 พันล้านด่ง (5.55 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) เพิ่มขึ้นจากปีก่อนหน้าร้อยละ 7.8 แบ่งออกเป็นภาคการเกษตรร้อยละ 17 อุตสาหกรรมและก่อสร้างร้อยละ 58 ภาคบริการร้อยละ 22 (ภาษีสินค้าร้อยละ 3)

ด้านการเกษตร ป่าไม้ และการประมงของจังหวัดบั๊กซาง ปี 2564 มีมูลค่าลดลงร้อยละ 4.3 จากปีก่อนหน้า จังหวัดบั๊กซางมีพื้นที่เพาะปลูกข้าวและพืชไร่ประมาณ 157,400 เฮกตาร์ ได้ผลผลิตข้าว 580,600 ตัน ข้าวโพด 42,600 ตัน มันเทศ 45,800 ตัน  และผักชนิดต่าง ๆ 412,800 ตัน

ปี 2564 จังหวัดบั๊กซางมีพื้นที่เพาะปลูกไม้ยืนต้นประมาณ 52,200 เฮกตาร์ เกือบทั้งหมดปลูกผลไม้ โดยลิ้นจี่ Luc Ngan เป็นผลไม้ที่มีชื่อเสียงที่สุดของจังหวัด มีพื้นที่ปลูกมากถึง 28,312 เฮกตาร์ ได้ผลผลิต 216,400 ตัน นอกจากนี้มีการปลูกผลไม้อื่น เช่น ส้ม ส้มโอ มะนาว กล้วย ฝรั่ง เป็นต้น ส่วนด้านการป่าไม้ได้ผลผลิตไม้แปรรูปทั้งหมด 801,600 ลูกบาศก์เมตร

ด้านการปศุสัตว์ของจังหวัดบั๊กซางมีขนาดใหญ่ปี 2564 มีโคกระบือรวมกัน 165,656 ตัว สุกร 950,500 ตัว สัตว์ปีก 19.8 ล้านตัว ส่วนด้านการประมงและเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ มีผลผลิตทั้งหมดประมาณ 49,900 ตัน เพิ่มขึ้นร้อยละ 3.1 มาจากการเพาะเลี้ยง 46,600 ตันและจากการประมง 3,300 ตัน

ด้านอุตสาหกรรมและการก่อสร้าง ในปี 2564 มีมูลค่าเพิ่มขึ้นร้อยละ 10 อุตสาหกรรมที่สำคัญของจังหวัดบั๊กซางเป็นอุตสาหกรรมผลิตและแปรรูป ได้แก่ เครื่องใช้ไฟฟ้า เสื้อผ้าและสิ่งทอ พลาสติก เครื่องดื่ม ถ่านหิน ผลิตภัณฑ์แร่ธาตุ เป็นต้น

ด้านบริการและการค้า มีมูลค่ามาจากการค้าปลีกเป็นหลัก มีมูลค่าเพิ่มขึ้นร้อยละ 3.45 ส่วนด้านการท่องเที่ยวมีนักท่องเที่ยวทั้งหมด 0.4 ล้าน มีรายได้จากการท่องเที่ยว 137 พันล้านด่ง (5.85 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) การท่องเที่ยวของจังหวัดบั๊กซางเป็นการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติและวัฒนธรรม

2.2 การค้าและการลงทุนระหว่างประเทศ

ด้านการค้าระหว่างประเทศ ปี 2564 จังหวัดบั๊กซาง มีมูลค่านำเข้าสินค้าและมูลค่าส่งออกสินค้าคิดเป็น 15,392 และ 16,101 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ตามลำดับ

มูลค่าลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศสะสมจนถึงปี 2564 ทั้งหมด 567 โครงการคิดเป็น 8,434 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ในปี 2564 มีการลงทุนเพิ่มขึ้น 21 โครงการ มูลค่า 621.84 ล้านดอลลาร์สหรัฐ

2.3 อุตสาหกรรมที่ให้การส่งเสริมและสนับสนุนด้านการลงทุน

• อุตสาหกรรมการเกษตร และแปรรูปสินค้าเกษตร
• การท่องเที่ยว
• อุตสาหกรรมที่ต้องใช้แรงงานจำนวนมาก เช่น เครื่องใช้ไฟฟ้า เสื้อผ้า เป็นต้น
• โครงสร้างพื้นฐานและอสังหาริมทรัพย์

แหล่งข้อมูลอื่นๆ ที่ควรทราบ

1. เว็บไซต์ของรัฐบาลท้องถิ่นจังหวัดบั๊กซาง: https://bacgiang.gov.vn/
2. โครงการที่เปิดให้ลงทุน: https://bacgiang.gov.vn/danh-muc-cac-du-an-keu-goi-dau-tu
3. เว็บไซต์ส่งเสริมการลงทุนและการค้าจังหวัดบั๊กซาง: http://ipcbacgiang.com/
4. เว็บไซต์ส่งเสริมการท่องเที่ยวจังหวัดบั๊กซาง: http://dulichbacgiang.gov.vn/

แหล่งข้อมูลอ้างอิง

กรมส่งเสริมการลงทุน (2563), ฐานข้อมูลการลงทุนเวียดนาม (จังหวัดบั๊กซาง), สืบค้นจาก http://ipc.mpi.gov.vn/mien-bac/thong-tin-dia-phuong

สำนักงานสถิติจังหวัดบั๊กซาง (2563), ข้อมูลสถิติพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมจังหวัดบั๊กซาง ประจำปี 2562

Cục sở hữu trí tuệ (2565), Danh sách các chỉ đẫn địa lý đã được bảo hộ tại Việt Nam (Cập nhật đến tháng 6 năm 2022), retrieved from https://ipvietnam.gov.vn/chi-dan-dia-ly

Chính phủ Việt Nam (2565), Nghị định 38/2022/NĐ-CP về việc Quy định mức lương tối thiểu đối với người lao động làm việc theo hợp đồng lao động.

Vietnam Plus (2564), Bắc Giang phát triển du lịch trong bối cảnh thích ứng an toàn với dịch, Retrieved from https://www.vietnamplus.vn/bac-giang-phat-trien-du-lich-trong-boi-canh-thich-ung-an-toan-voi-dich/757687.vnp