จากรายงานของบริษัท Cushman & Wakefield ซึ่งเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ระดับโลกพบว่า ธุรกิจ e-commerce เป็นแรงผลักดันส่งเสริมการพัฒนาธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ด้านโลจิสติกส์ในเขตเมือง (urban logistics real estate) ของเวียดนาม เนื่องจากปัจจุบัน ผู้บริโภคเวียดนามนิยมซื้อสินค้าผ่านช่องทางออนไลน์มากขึ้น ส่งผลให้ผู้ประกอบการค้าปลีกมีความต้องการพื้นที่สำหรับคลังสินค้ามากขึ้น ในขณะที่ความต้องการพื้นที่สำหรับหน้าร้านค้าปลีกลดลง ทั้งนี้เวียดนามเป็นหนึ่งในตลาด e-commerce ที่มีศักยภาพมากที่สุดในภูมิภาคอาเซียน โดยคาดว่าจะมีอัตราการเติบโตเฉลี่ยในช่วงปี 2563 – 2568 สูงถึงร้อยละ 29 และคาดว่าภายในปี 2568 ตลาด e-commerce เวียดนามจะมีมูลค่าสูงถึง 5.2 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ (รายงานสถานการณ์ e-commerce ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ จัดทำโดยบริษัท Google, Temasek và Bain & Company)
เนื่องจากที่ดินในเขตเมืองมีราคาสูงขึ้น โครงการโลจิสติกส์ในเขตเมืองจึงกระจุกตัวอยู่ในบริเวณชานเมืองเป็นหลัก โดยเขตเศรษฐกิจสำคัญทางตอนใต้ของเวียดนาม มีอุปทานคลังสินค้ารวมประมาณ 5.5 ล้านตารางเมตร ซึ่งนครโฮจิมินห์มีสัดส่วนร้อยละ 14 ของอุปทานทั้งหมด และในเขตเศรษฐกิจสำคัญทางตอนเหนือของเวียดนามมีอุปทานคลังสินค้าประมาณ 2.2 ล้านตารางเมตร ซึ่งนครไฮฟองและกรุงฮานอยมีสัดส่วนร้อยละ 26 และ 12 ตามลำดับ นอกจากนี้ ต้นทุนการจัดส่งในเขตเมืองมีราคาเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยคิดเป็นร้อยละ 50 หรือมากกว่าของต้นทุนห่วงโซ่อุปทานทั้งหมด และเพื่อเพิ่มความได้เปรียบทางการแข่งขัน นักลงทุน e-commerce จึงต้องการอสังหาริมทรัพย์ด้านโลจิสติกส์ที่สามารถเข้าถึงตัวเมืองได้ภายในเวลา 30 นาที ด้วยรถยนต์
รายงานดังกล่าวยังระบุว่า ปัจจุบัน อุปสงค์และอุปทานสำหรับพื้นที่โลจิสติกส์ในเมืองในเวียดนามไม่สอดคล้องกัน โดยหน่วยงานท้องถิ่นและนักลงทุนจำเป็นต้องจัดทำ “แบบจำลองเชิงพื้นที่เมือง (urban spatial model)” โดยสำรวจความต้องการรวมสำหรับพื้นที่โลจิสติกส์ของเมืองที่มีการพัฒนา e-commerce ในเวียดนาม และพิจารณาจากปริมาณการขายออนไลน์ในปัจจุบันและอนาคต เพื่อแก้ไขอุปสรรคในการบริการโลจิสติกส์ในเมืองต่าง ๆ
อนึ่ง ระบบโลจิสติกส์ในเขตเมืองถือเป็นรากฐานของการพัฒนาเขตเมือง ทั้งนี้ เพื่อรักษาความสามารถในการแข่งขัน ความน่าดึงดูด และความเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม เมืองต่าง ๆ จำเป็นต้องมีส่วนร่วมในการจัดหาแนวทางเพื่อช่วยลดต้นทุนและข้อจำกัดของการขนส่งในเมือง โดยมุ่งเน้นการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานการขนส่งผู้โดยสาร โครงสร้างพื้นฐานด้านโลจิสติกส์ การเพิ่มขีดความสามารถในการจัดการสินค้า ความจุของคลังสินค้าท่าเรือ และการลงทุนในห่วงโซ่อุปทานเพื่อสร้างศูนย์จัดหาบริการในระดับภูมิภาค ตลอดจนปรับโครงสร้างส่วนแบ่งการตลาด โดยให้ความสำคัญกับการพัฒนาระบบรถไฟ ระบบขนส่งทางน้ำ และการขนส่งทางอากาศ เพื่อลดการขนส่งทางบก
ที่มา: Viet Nam News เมื่อวันที่ 5 มีนาคม 2567
