ความสัมพันธ์กับประเทศไทย
๑. ความสัมพันธ์ทั่วไป
ไทยสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตกับเวียดนามเมื่อวันที่ ๖ สิงหาคม ๒๕๑๙ (มีกำหนดครบรอบ ๔๕ ปีในปี ๒๕๖๔) ท่ามกลางสถานการณ์ความไม่แน่นอนของการเมืองระหว่างประเทศในภูมิภาคภายหลังสงครามเย็น การเจรจาซึ่งนำไปสู่การสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างกันเป็นก้าวแรก และเป็นพื้นฐานสำคัญของการดำเนินความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างไทยกับเวียดนามในภายหลัง นอกจากนี้ มาตรการอื่น ๆ ของไทย อาทิ นโยบาย “เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า” และนโยบายให้สัญชาติแก่บุตรหลานชาวเวียดนามโพ้นทะเลในไทย ตลอดจนการให้การยอมรับทางกฎหมายและทางสังคมได้มีส่วนสำคัญในการกระชับความสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศ 
ความสัมพันธ์ไทย – เวียดนามอยู่ในระดับที่ดีและมีพลวัตอย่างต่อเนื่อง ทั้งสองประเทศให้ความสำคัญซึ่งกันและกัน โดยทั้งสองประเทศได้ยกระดับความสัมพันธ์เป็นหุ้นส่วนทางยุทธศาสตร์ (Strategic Partnership) ระหว่างกันเมื่อเดือนมิถุนายน ๒๕๕๖ และได้มีการลงนามในแผนปฏิบัติการเพื่อดำเนินความเป็นหุ้นส่วนยุทธศาสตร์ไทย – เวียดนาม (ปี ๒๕๕๗ – ๒๕๖๑)   เมื่อวันที่ ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๗ ล่าสุด ในการประชุมคณะกรรมาธิการร่วมว่าด้วยความร่วมมือทวิภาคีไทย – เวียดนาม ครั้งที่ ๓ เมื่อเดือนมกราคม ๒๕๖๒ ทั้งสองฝ่ายได้ยกระดับความสัมพันธ์เป็นหุ้นส่วนทางยุทธศาสตร์ที่เข้มแข็ง (Strengthened Strategic Partnership) และเห็นพ้องที่จะจัดทำแผนปฏิบัติการระยะที่ ๒ เพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาความร่วมมือระหว่างปี ๒๕๖๓ – ๒๕๖๘

๑.๑ การเมืองและความมั่นคง

ปัจจุบัน ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับเวียดนามในด้านการเมืองและความมั่นคงอยู่ในระดับดี ผู้นำของทั้งสองประเทศมีโอกาสพบหารือกันในหลายโอกาส และนายกรัฐมนตรีมีความคุ้นเคยกับผู้นำของเวียดนาม โดยนายเหวียน ซวน ฟุก นายกรัฐมนตรีเวียดนามได้เดินทางเยือนไทยอย่างเป็นทางการในฐานะแขกของรัฐบาลเมื่อเดือนสิงหาคม ๒๕๖๐ เพื่อหารือข้อราชการกับนายกรัฐมนตรีเกี่ยวกับแนวทางกระชับความร่วมมือรอบด้าน นอกจากนี้ ผู้นำทั้งสองฝ่ายยังได้พบกันบ่อยครั้งในการประชุมระดับพหุภาคีต่าง ๆ โดยล่าสุด นายเหวียน ซวน ฟุก ได้เดินทางเยือนไทย เมื่อเดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๒ เพื่อเข้าร่วมการประชุมสุดยอดอาเซียน ครั้งที่ ๓๕ ที่กรุงเทพฯ
สำหรับนางดั่ง ถิ หง็อก ถิง (Dang Thi Ngoc Thinh) รองประธานาธิบดีเวียดนาม ได้เดินทางเยือนประเทศไทยเพื่อเข้าร่วมงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร เมื่อเดือนตุลาคม ๒๕๖๐ 
ไทยและเวียดนามมีกลไกการดำเนินความสัมพันธ์ที่สำคัญในหลายระดับ ได้แก่ (๑) การประชุมร่วมนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีอย่างไม่เป็นทางการ (Joint Cabinet Retreat – JCR) ซึ่งมีนายกรัฐมนตรีของทั้งสองประเทศเป็นประธาน โดยไทยเป็นเจ้าภาพจัดการประชุม              ครั้งที่ ๓ เมื่อเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๘ (๒) การหารืออย่างไม่เป็นทางการระดับรัฐมนตรีต่างประเทศ (Foreign Ministers’ Retreat – FMR) ซึ่งมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของสองฝ่ายเป็นประธาน และไทยเป็นเจ้าภาพการประชุมฯ ครั้งที่ ๓ เมื่อเดือนมกราคม ๒๕๖๒ และ         (๓) การประชุมคณะกรรมาธิการร่วมว่าด้วยความร่วมมือทวิภาคีไทย – เวียดนาม (Joint Commission on Bilateral Cooperation – JCBC) ซึ่งมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของสองฝ่ายเป็นประธาน และไทยเป็นเจ้าภาพการประชุมฯ ครั้งที่ ๓ เมื่อเดือนมกราคม ๒๕๖๒
ในด้านความมั่นคง กองทัพของทั้งสองประเทศมีความร่วมมือกันอย่างใกล้ชิด    โดยเฉพาะด้านการศึกษาอบรม การฝึกซ้อม และการลาดตระเวนร่วมทางทะเล ซึ่งช่วยเสริมสร้างความไว้เนื้อเชื่อใจระหว่างกัน นอกจากนี้ ไทยเป็นเจ้าภาพจัดการประชุมคณะทำงานร่วมว่าด้วยความร่วมมือด้านการเมืองและความมั่นคง (Joint Working Group on Political and Security Cooperation – JWG on PSC) ครั้งที่ ๑๑ เมื่อเดือนกรกฎาคม ๒๕๖๒ โดยมีเลขาธิการสภาความมั่นคงแห่งชาติและรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงความมั่นคงสาธารณะเวียดนามเป็นประธานร่วม 

๑.๒ การค้า 

  ไทยกับเวียดนามมีกลไกความร่วมมือด้านการค้าที่สำคัญ ได้แก่ การประชุมคณะกรรมการร่วมทางการค้า (Joint Trade Committee – JTC) ซึ่งมีรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรมและการค้าเวียดนามเป็นประธานร่วม โดยเวียดนามเป็นเจ้าภาพการประชุมฯ ครั้งที่ ๓ เมื่อเดือนสิงหาคม ๒๕๖๑ โดยทั้งสองฝ่ายตั้งเป้าหมายจะเพิ่มมูลค่าการค้าระหว่างกันให้เป็น ๒๐,๐๐๐ ล้านดอลลาร์สหรัฐ ภายในปี ๒๕๖๓
เวียดนามเป็นประเทศที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจต่อไทย เนื่องจากเป็นตลาด ขนาดใหญ่และมีกำลังซื้อเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเวียดนามเป็นคู่ค้าอันดับที่ ๕ ของไทยในโลกและเป็นอันดับที่ ๒ ของไทยในกลุ่มอาเซียน ซึ่งในระยะ ๕ ปี ที่ผ่านมา (๒๕๕๘ – ๒๕๖๒) การค้าระหว่างไทยกับเวียดนามมีมูลค่าเฉลี่ยประมาณปีละ ๑๕,๙๑๕.๖๙ ล้านดอลลาร์สหรัฐ มีอัตราการขยายตัวเฉลี่ยร้อยละ ๗.๙๑ ต่อปี โดยไทยเป็นฝ่ายได้ดุลการค้ามาโดยตลอด ทั้งนี้ สินค้าส่งออกของไทยไปเวียดนามที่สำคัญ ได้แก่ (๑) รถยนต์ อุปกรณ์และส่วนประกอบ (๒) ผลไม้สด แช่เย็น แช่แข็งและแห้ง (๓) เม็ดพลาสติก (๔) เคมีภัณฑ์ (๕) เครื่องปรับอากาศและส่วนประกอบ (๖) น้ำมันสำเร็จรูป (๗) เครื่องดื่ม (๘) เครื่องจักรกลและส่วนประกอบเครื่องจักร (๙) ผลิตภัณฑ์ยาง และ (๑๐) เหล็ก เหล็กกล้าและผลิตภัณฑ์
ในปี ๒๕๖๒ มูลค่าการค้าทวิภาคีระหว่างกันไทยกับเวียดนามมีจำนวน ๑๗,๕๗๑.๑๖ ล้านดอลลาร์สหรัฐ ลดลงจากปี ๒๕๖๑ ร้อยละ ๕.๘๒ โดยไทยเป็นฝ่ายได้ดุลการค้า ๖,๖๕๙.๔๕ ล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งสาเหตุที่มูลค่าการค้าระหว่างสองประเทศลดลงในปี ๒๕๖๒ เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ส่วนหนึ่งอาจเกิดจากสภาวะเศรษฐกิจโลกชะลอตัว ควบคู่กับการที่เวียดนามเริ่มสามารถกลั่นน้ำมันได้เองภายในประเทศ จึงทำให้ไม่ต้องส่งน้ำมันดิบมากลั่นที่ไทย  และทำให้มูลค่าการส่งออกน้ำมันที่กลั่นแล้วกลับไปยังเวียดนามลดลง

  ๑.๓ การลงทุน

เวียดนามได้กลายเป็นฐานการลงทุนด้านอุตสาหกรรมที่สำคัญของภูมิภาค เนื่องจากเป็นประเทศที่มีความพร้อมด้านทรัพยากร แรงงาน ตลาดผู้บริโภค รวมถึงมีนโยบายที่ส่งเสริมการลงทุนของต่างชาติ อีกทั้งมีการจัดทำความตกลงเขตการค้าเสรีกับหลากหลายประเทศ โดยสถานะ ณ เมษายน ๒๕๖๓ ไทยเป็นผู้ลงทุนต่างชาติอันดับ ๙ ในเวียดนาม มีโครงการทั้งหมด ๕๖๗ โครงการ มูลค่าการลงทุนสะสม รวม ๑๒,๓๐๔ ล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยสาขาการลงทุนที่สำคัญ ได้แก่ อุตสาหกรรมการผลิตและการแปรรูป การพัฒนาระบบโครงสร้างพื้นฐาน ธุรกิจค้าปลีก ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ และอุตสาหกรรมปิโตรเคมี โดยนักลงทุนรายใหญ่ของไทยในเวียดนาม เช่น กลุ่มบริษัท ปตท. เครือเจริญโภคภัณฑ์ เครือ SCG กลุ่มอมตะ บริษัทเบอร์ลี่ ยุคเกอร์ บริษัทบีทาเก้น บริษัทเซ็นทรัลมาร์เก็ตติ้ง บริษัทไทยนครพัฒนา บริษัททีโอเอ บริษัทไทยซัมมิท บริษัทสยามสตีล ธนาคารกรุงเทพ และธนาคารไทยพาณิชย์ 

๑.๔ ความร่วมมือด้านแรงงาน

เมื่อเดือนกรกฎาคม ๒๕๕๘ ไทยและเวียดนามได้ลงนามความตกลงว่าด้วยการจ้างแรงงานระหว่างไทย – เวียดนาม และบันทึกความเข้าใจว่าด้วยความร่วมมือด้านแรงงานเพื่อส่งเสริมความร่วมมือทางวิชาการด้านแรงงานระหว่างกัน โดยอนุญาตให้นำเข้าแรงงานเวียดนาม             อย่างถูกกฎหมายมายังไทยในสาขากิจการประมงและก่อสร้างซึ่งไทยขาดแคลน อย่างไรก็ตามมีแรงงานเวียดนามเข้ามาทำงานในไทยในสาขาดังกล่าวค่อนข้างน้อย และยังมีปัญหาเรื่องแรงงานเวียดนามที่เข้ามาไทยอย่างผิดกฎหมาย 

๑.๕ การท่องเที่ยว

ปี ๒๕๖๒ มีชาวเวียดนามเดินทางมาประเทศไทย ๑,๐๔๗,๖๒๙ คน เพิ่มขึ้นร้อยละ ๑.๘๙ เมื่อเทียบกับปี ๒๕๖๑ ที่มีจำนวน ๑,๐๒๘,๑๕๐ คน ขณะที่ชาวไทยเดินทางไปเวียดนาม ๕๐๙,๘๐๒ คน เพิ่มขึ้นร้อยละ ๖๘.๕๒ เมื่อเทียบกับปี ๒๕๖๑ ที่มีจำนวน ๓๔๙,๓๑๐ คน ก่อนที่การเดินทางระหว่างประเทศจะถูกระงับไปเนื่องด้วยสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา ๒๐๑๙ (โควิด-๑๙) ไทยและเวียดนามมีเที่ยวบินระหว่างกัน ๒๙๘ เที่ยวบินต่อสัปดาห์ สามารถจุผู้โดยสารได้รวม ๔,๘๓๙ คนต่อวัน หรือ ๕๐,๙๗๖ คนต่อสัปดาห์